Een Tas vol Verhalen

Maak kennis met: arbeidscoach Demelza Tas!

Fijn, Demelza begon bij Jobstap en de coronacrisis breekt aan. Goede timing! Gelukkig gaat het thuiswerken haar goed af en heeft ze haar collega’s ondertussen al vaak live gezien. Wat ze leuk vindt aan het werken bij Jobstap? Het beheren van haar eigen agenda, de verantwoordelijkheid, de collega’s. En met kleine dingen iets kunnen betekenen voor kandidaten.

In dit interview vertelt Demelza Tas over de diagnose die zij als kind kreeg & hoe ze deze ervaring meeneemt in haar werk als arbeidscoach.

Hoe het begon: flauwvallen op school

“Ik was 10 toen ik ziek werd, acute leukemie. Ik weet het nog als de dag van gisteren –  Ik ging naar school met mijn moeder, zus en broertje. Eenmaal aangekomen, viel ik flauw. Het lukte me niet meer om te lopen. De huisarts constateerde dat mijn HB-gehalte te laag was, wat inhoudt dat je te weinig witte bloedlichaampjes aanmaakt. Hierdoor heb je snel blauwe plekken, ben je moe en extra vatbaar voor ziektes. Ik kwam in de malle molen van onderzoek en behandeling: chemokuren, bloedtransfusies en dat drie jaar lang. Drie jaar kaal. Na één jaar was de kanker zo goed als uit mijn lichaam, maar om het zekere voor het onzekere te nemen, werden er 2 jaar aan vastgeplakt. Ondanks mijn afwezigheid op school in die periode, kon ik toch naar de middelbare.”

Bevrijdingsdag

“Alsof het zo moest zijn, werd ik op 5 mei beter verklaard. Wat een gevoel van vrijheid! Met haar op m’n hoofd op naar de middelbare school. Om die vrijheid te bestendigen, koos ik ervoor om na een aantal jaar niet meer geregeld op controle te komen, maar alleen als ik me niet goed voelde. Waar enerzijds een gevoel van vrijheid zegevierde, deden anderzijds mentale klachten hun intrede. ‘Zou de kanker terugkomen?’, ‘Moet ik toch maar weer op controle gaan?’, ‘Hoe was mijn ziekteperiode voor mijn broertje en zus geweest?’, ‘Heb ik te veel aandacht gevraagd van mijn ouders?’. In de periode dat ik ziek was, ontwikkelde ik een bijna symbiotische band met mijn moeder. Hiervoor zijn we later in therapie gegaan – we hebben een heel rouwproces doorlopen, maar namen uiteindelijk afscheid van die periode. Naarmate ik ouder werd, kreeg ik steeds meer respect voor mijn ouders.”

Late effecten van kinderkanker

“Sinds ik beter werd verklaard heb ik me lichamelijk altijd goed gevoeld. Wat ik me nog weleens afvraag is: ‘hoe is het nou eigenlijk ontstaan?’ Voor mensen die kinderkanker hebben gehad en later in hun leven nog klachten ervaren, bestaat er de LATER-poli van het Prinses Máxima Centrum. Toevallig zijn Jobstap en de LATER-poli onlangs een partnership aangegaan.”

“Welke late effecten kan kinderkanker met zich meebrengen? Neerslachtigheid, concentratieproblemen, vermoeidheid, onzekerheid, angst, snel overprikkeld. Dit zijn klachten die een weerslag hebben op je mentale en lichamelijke gesteldheid, privé en op het werk. Aan de ene kant ben je genezen van kanker, dus je wilt de stempel ‘ziek’ ook niet meer krijgen. Aan de andere kant biedt de Participatiewet mogelijkheden, wanneer je toch last hebt van beperkingen.”

Mogelijkheden vanuit de Participatiewet

“Welke mogelijkheden biedt de Participatiewet dan? Je kunt bijvoorbeeld begeleiding naar & in werk krijgen, van een arbeidscoach als ik! Met mijn eigen ervaringen op zak, probeer ik kandidaten vanuit mijn rol als arbeidscoach zo goed mogelijk te begeleiden bij hun arbeidsvraagstukken. Ik vind het belangrijk dat iemand zich geen patiënt voelt. Opmerkingen als ‘hoe is het met je ziekte?’ krijg ik jeuk van. Het IS niet mijn ziekte, het overkwam me. Waar word je blij van? Waar kom je je bed voor uit? Hoe kijk je tegen het leven aan? Welke waarden heb je hoog in het vaandel? Heb je geen antwoord op die vragen? Dan zoeken we samen. Ik peil altijd welke verwachtingen iemand heeft van het traject en stel die waar nodig bij.”

“Ik begeleid veel verschillende kandidaten – met autisme, NAH, een licht verstandelijke beperking, borderline. Het is mensgericht werk – je kijkt altijd naar de persoon. Ik laat mensen in hun waarde en ben heel onbevooroordeeld. Ik vond het mooi om dit terug te krijgen van een dame die ik coach. Ze zat lang in detentie, kwam binnen met een afstandelijke attitude, maar gaf later in het traject aan dat ze me vertrouwt. Ze stelt zich volledig open. Het helpt altijd wel om zelf persoonlijke verhalen te delen.”

Je staat er niet alleen voor

Demelza Tas, arbeidscoach bij Jobstap

Impact voor inclusie

Bij Jobstap gaan we samen aan het werk, met kandidaten, werkgevers, onderwijsinstellingen, UWV en andere partijen, om zo die inclusieve voetafdruk in Nederland te vergroten. Benieuwd naar onze diensten en impact? Samenwerken?